„Sierpień dziś w mieście rozgorzał,
Na piętrach, dachach, w piwnicach,
Promienny i krwawy jak zorza,
Radością pogonił w ulicach.
Wśród domów okrzykiem – jak surmą,
W zaułkach seriami – jak śmiercią.
Tysiące ruszyły do szturmu…”

 76 lat temu, 1 sierpnia 1944 r. o godzinie 17:00, wybuchło Powstanie Warszawskie. Planowane na kilka dni trwało ponad dwa miesiące. 63 dni ciężkich walk – wiary w zwycięstwo, nadziei, cierpienia i śmierci.

W czasie walk w Warszawie zginęło ok. 18 tys. powstańców, a 25 tys. zostało rannych. Straty wśród ludności cywilnej były ogromne i wynosiły ok. 180 tys. zabitych. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy, ok. 500 tys., wypędzono z miasta, które po powstaniu zostało niemal całkowicie spalone i zburzone.

Powstanie warszawskie jest jednym z najważniejszych i najtragiczniejszych wydarzeń w najnowszej historii Polski.
W nieodwracalny sposób zmieniło oblicze Warszawy i stało się najistotniejszym elementem tożsamości tego miasta, ale i całego naszego kraju.

Od wielu lat w Warszawie oraz innych polskich miastach, a także wsiach, kiedy zegary wybiją godzinę 17.00, zostają uruchomione syreny alarmowe i nadany zostaje jednominutowy, ciągły sygnał. Wszystkie tramwaje, samochody i inne środki transportu zatrzymują się. To symboliczny moment refleksji oraz hołdu oddanego ofiarom Powstania Warszawskiego.