21 marca rozpoczyna się kalendarzowa wiosna. To bez wątpienia najpiękniejsza pora roku, na którą wszyscy czekamy z utęsknieniem. Dlatego już dzisiaj uczniowie klas I-III postanowili ją przywołać oraz przywitać własnoręcznie wykonanymi gaikami. Co prawda zima tak łatwo nie odpuszcza i przywitała nas pochmurną aurą, jednak humorów dzieciom nie popsuła. „Żegnaj zimo!”, „Witaj wiosno!” to okrzyki towarzyszące dzieciom podczas zabaw na świeżym powietrzu. Teraz już jesteśmy prawie pewni, że pierwszy dzień wiosny będzie słoneczny i ciepły, a śnieżna i mroźna zima wróci do nas dopiero za rok.

Polskie zwyczaje – powitanie wiosny

Po długich, ciemnych zimowych miesiącach chętnie tę porę roku przywoływano różnorodnymi zwyczajami. Za pierwszego zwiastuna wiosny uważano skowronka Już od lutego wyglądano go i nasłuchiwano jego śpiewu…

Najbardziej znanym z ludowych zwyczajów powitania wiosny jest topienie Marzanny. Po raz pierwszy został opisany w XVI wieku przez Marcina Bielskiego. Marzannę – słomianą kukłę, ubraną na biało, przyozdobioną wstążkami i koralami, topiono w  rzekach, jeziorach stawach i innych akwenach. Była znana pod różnymi imionami. Nazywano ją Moreną, Marzoniokiem, Śmiercią, Śmiercichą czy Śmierztką. Symbolizowała wszystko, co złe – była wyobrażeniem nie tylko zimy, ale również chorób i niepowodzeń. Po unicestwieniu  Marzanny złe moce zostały przepędzone. Nowe życie znów mogło rozkwitać.

Dzień po utopieniu Marzanny odbywał się kolejny zwyczaj – chodzenie z gaikiem (bogato zdobiona świerkowa lub sosnowa gałązka) zwanym również  maikiem,  nowym latkiem, lateczkiem. Gaik zwiastował nadejście upragnionej wiosny.

DS