Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Młynkowie

„Poezja to wielka pani, której trzeba się całkowicie poświęcić:
obawiam się, że nie byłem wobec niej zupełnie w porządku”

Jan Paweł II

Pierwszy dzień kalendarzowej wiosny – 21 marca to także święto poezji. Światowy Dzień Poezji ustanowiony został z inicjatywy UNESCO w 1999 roku. Jest to okazja do uhonorowania poetów, promowania czytania, pisania i nauczania poezji, wspierania zbieżności między poezją a innymi sztukami, takimi jak teatr, film, taniec, fotografia, malarstwo, muzyka. Celem tego święta jest zachęcenie do czytania poezji oraz tworzenia własnych wierszy.

Główne uroczystości tego wydarzenia odbywają się w Paryżu, gdzie od lat funkcjonuje tradycja festiwali poetyckich. Hucznie świętuje się też Dzień Poezji w Grecji – w Delfach i Atenach, a także w Hiszpanii. Jednak także w innych krajach, również w Polsce, organizowane są z tej okazji imprezy.

Dzień Poezji był kiedyś obchodzony 5 października. W drugiej połowie XX wieku społeczność światowa zaczęła go obchodzić 15 października, w dniu urodzin Wergiliusza, wybitnego poety starożytnego Rzymu. Tradycja obchodów tego święta w październiku utrzymuje się w wielu krajach, czasem w innym dniu lub w listopadzie. Bez względu, kiedy inne narody obchodzą ten dzień, jest to święto istotne, bo czym byłby nasz świat bez poezji?

Polska poetka i eseistka Anna Piwkowska tak określiła poezję: „Poezja jest oczywiście tajemnicą i jak każdą tajemnicę próbujemy ją zgłębić. (…) To także trudny wybór. Bo pisać wiersze to trochę jak malować na porcelanie”.

Według Iriny Bokova – Dyrektor Generalnej UNESCO – „Każdy wiersz jest unikalny, ale każdy odzwierciedla uniwersalne ludzkie doświadczenie, kreatywność przekraczającą wszelkie granice, w stałej afirmacji ludzkości jako jednej rodziny”.

Poezja jest dla każdego – łączy ludzi w różnym wieku, o różnym pochodzeniu, czy poglądach. Skłania do refleksji, poznania myśli i emocji innych ludzi. Pozwala widzieć i rozumieć więcej. Wymaga od nas uwagi, otwartości, empatii.

Trzeba pamiętać, że patron naszej szkoły – Jan Paweł II  był  także poetą. Twórczość literacka Karola Wojtyły – Jana Pawła II nie jest łatwa ani w oryginale, ani w przekładzie. Lektura ta bowiem wymaga od czytelnika pewnego wysiłku umysłowego i duchowego, jakoby współpracy z samym autorem, a często nawet wejrzenia w głąb siebie.

Poezja Karola Wojtyły ma bardzo bogatą tematykę. Jest to medytacja poety o Bogu, człowieku, ludzkich relacjach, o sacrum, pracy, śmierci, miłości, rodzinie, ojcostwie i macierzyństwie, o ludzkich wartościach i walce indywidualnego sumienia. Wiersze Wojtyły opisują momenty egzystencjalne związane z ludzkim istnieniem, a zarazem pokazują dramat życia człowieka. Utwory poety są sposobem bycia obecnym dla drugich w rozmowie o życiu, człowieku i Bogu.

ED

By No Comment 21 marca 2022
Skip to content