mgr Sylwia Rychlik
Pełni dyżur:
Tarnówko czwartek 11.05 – 11.30
Młynkowo piątek 9.40 – 10.25
Plan pracy logopedy
Klasa I a – poniedziałek 11.40 – 12.25
Klasa II a – poniedziałek 10.45 – 11.30
Klasa III a – czwartek 11.40 – 12.25
Klasa IV – poniedziałek 12.45 – 13.30
Klasa V – czwartek 13.35 – 14.20
Klasa VI – czwartek 13.35 – 14.20
Roczny plan pracy logopedy w Szkole Podstawowej im. Jana Pawła II w Młynkowie, został opracowany zgodnie z podstawą prawną:
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. 2017 r. poz. 1591 ze zm.)
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 lutego 2019 r. w sprawie szczegółowej organizacji publicznych szkół i publicznych przedszkoli (Dz.U.2019.502)
Cel pracy logopedycznej:
- a) Wykrywanie i usuwanie wad wymowy,
- b) Kształtowanie prawidłowej mowy, poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej.
- c) Doskonalenie mowy już ukształtowanej,
- d) Wdrażanie do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń.
- e) Usprawnianie techniki czytania i pisania.
- f) Stymulowanie opóźnionego rozwoju mowy.
Plan pracy logopedy w roku szkolnym 2024/2025:
DZIAŁALNOŚĆ DIAGNOSTYCZNA
- Przeprowadzenie przesiewowych badań logopedycznych w klasie I a, w celu ustalenia mowy uczniów.
- Zakwalifikowanie uczniów z trudnościami artykulacyjnymi na terapię logopedyczną.
- Przeprowadzenie dokładnej diagnozy logopedycznej uczniów zakwalifikowanych.
- Przeprowadzenie ponownych badań logopedycznych uczniów wcześniej objętych terapią.
- Kontynuacja terapii u uczniów z dysfunkcjami mowy.
- Zebranie pomocy dydaktycznych.
- Zapoznanie z dokumentacją uczniów (nowymi opiniami i orzeczeniami).
- Wyselekcjonowanie uczniów, którzy maja w opiniach lub orzeczeniach zalecenia dotyczące terapii logopedycznej.
- Przygotowanie przesiewowego testu logopedycznego.
- Przygotowanie kart przesiewowego badania mowy i innych dokumentów.
DIAGNOZA LOGOPEDYCZNA
Warunkiem prawidłowego przebiegu terapii logopedycznej w każdym zaburzeniu mowy jest właściwa diagnoza, od ustalenia której rozpoczynamy pracę z dzieckiem. Diagnoza logopedyczna kształtuje się przez wielokrotny kontakt z dzieckiem, jego opiekunami oraz – w uzasadnionych przypadkach – specjalistami z innych dziedzin (laryngolog, pedagog, psycholog, audiolog).
Celem diagnozy logopedycznej jest ustalenie:
∙ nieprawidłowo realizowanych głosek oraz sposobu ich wymowy,
∙ przyczyn wadliwej artykulacji,
∙ wpływu wady na przebieg procesu porozumiewania się,
∙ rodzaju wady i jej wpływu na funkcjonowanie dziecka.
Kwalifikowanie dzieci do zajęć logopedycznych odbywa się po przeprowadzeniu badania diagnostycznego, konsultacji z wychowawcą i zapoznaniu się z opiniami lub orzeczeniami psychologiczno – pedagogicznymi oraz ewentualnymi wynikami badań specjalistycznych. Poddane przesiewowemu badaniu logopedycznemu zostaną uczniowie, którzy posiadają aktualną opinię lub orzeczenie Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej i zapisane są tam wskazania do prowadzenia terapii logopedycznej oraz uczniowie klasy pierwszej, wytypowani przez wychowawcę i logopedę (na podstawie zauważonych przez nauczyciela wadach wymowy), a także uczniowie, którzy uczestniczyli w terapii logopedycznej w roku szkolnym 2020/2021 celem sprawdzenia aktualnego stanu wymowy.
Proces przesiewowego badania logopedycznego przebiega według określonego schematu:
- orientacyjne badanie mowy,
- badanie stanu i sprawności narządów mowy w obrębie jamy ustnej (budowa języka, podniebienia, stan uzębienia i zgryz), jamy gardłowej i nosowej
- badanie stanu i funkcjonowania narządu słuchu: badanie słuchu fonematycznego, orientacyjne badanie słuchu
- zalecenie ewentualnej kontroli w poradniach specjalistycznych (w uzasadnionych przypadkach):
-laryngologiczne,
– ortodontyczne,
– psychologiczne,
– pedagogiczne,
– audiologiczne,
-neurologiczne.
Badania przesiewowe mają na celu wyodrębnienie problemu, zdiagnozowanie wady oraz opracowanie planu terapii wad artykulacyjnych.
TERAPIA LOGOPEDYCZNA
- Ustalenie odpowiedniego rodzaju terapii w celu osiągnięcia zamierzonych efektów terapii.
- Indywidualna lub grupowa praca z uczniem w zależności od rodzaju zaburzenia mowy/wymowy.
- Prowadzenie ćwiczeń kształtujących prawidłową wymowę m.in ćwiczenia oddechowe, usprawniające funkcjonowanie narządów artykulacyjnych, ćwiczenia artykulacyjne oraz emisyjno-fonacyjne.
- Prowadzenie ćwiczeń z zakresu rozwoju percepcji słuchowej, wzrokowej i ruchowej.
- Prowadzenie ćwiczeń mających na celu rozwój i doskonalenie słuchu fonematycznego oraz fonemowego.
- Prowadzenie ćwiczeń właściwych z zakresu likwidowania wszelkiego rodzaju zakłóceń i zaburzeń komunikacji językowej – wywoływanie prawidłowej wymowy, utrwalanie poprawnej artykulacji, różnicowanie artykulacji głosek opozycyjnych.
- Zaangażowanie Rodziców do pracy z dzieckiem i zachęta do realizacji w domu zadanego materiału ćwiczeniowego (zeszyty logopedyczne – obowiązkowe).
METODY PROWADZENIA TERAPII
Terapię logopedyczną rozpoczynamy od ćwiczeń najłatwiejszych dla dziecka i kolejno realizujemy coraz trudniejsze, przechodząc od elementów znanych do mniej znanych i nowych.
Ćwiczenia logopedyczne:
∙ oddechowe: wyrabianie oddechu dla mowy, ćwiczenia oddechu przeponowego, wydłużanie fazy wydechowej, ćwiczenia emisyjne, ćwiczenia ekonomicznego zużywania powietrza umiejętności synchronizowania pauz oddechowych treścią wypowiedzi.
∙ głosowe: wyrabianie właściwej tonacji, ćwiczenia umiejętności modulowania siły głosu i prawidłowego brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach, naśladowanie głosów.
∙ słuchowe: usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych, ćwiczenia poczucia rytmu, rozróżnianie głosek dobrze źle wypowiadanych.
∙ artykulacyjne: usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy, wywołanie głosek w izolacji, utrwalenie ich poprawnej realizacji w logotomach, wyrazach, zdaniach, nauka wierszy, piosenek z nasileniem głoski ćwiczonej.
∙ leksykalne: rozwijanie mowy poprzez opowiadanie historyjek obrazkowych , opowiadanie ilustracji, przeczytanego tekstu, udzielanie odpowiedzi na pytania, gry i zabawy ortofonicznie.
Metody prowadzenia terapii:
- aktywne (dziecko świadomie ćwiczy mowę, bierze udział w terapii)
- demonstracja- przedstawienie uczniowi, na czym polega prawidłowa artykulacja danej głoski (praca z lustrem),
- demonstracja + instrukcja – instruowanie ucznia, jak ma wykonać daną czynność/ułożyć narządy artykulacyjne, by wydobyć prawidłowy dźwięk,
- metoda mechaniczna- stosowanie przyborów typu szpatułka, rerek, monokinezy (ćwiczenia z palcem) oraz innych przyrządów logopedycznych.
- metody substytucyjne- wykorzystywane są już utrwalone głoski i przekształcane w te których dziecko nie wymawia poprawnie, np. długie wypowiadanie dziąsłowego t” prowadzi do powstania cz”, a wypowiadanie dziąsłowego cz” do powstania sz”.
- metody ortofoniczne- wywoływanie głosek przez odpowiednie ćwiczenia oddechowe i inne wspomagające. g. metody pasywne (zabawa, logorytmika, rytmika, rysowanie) dziecko nie skupia uwagi tylko na artykulacji, ale na zabawie rytmicznej, klaskaniu, wystukiwaniu rytmu, śpiewaniu.
EWALUACJA ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH
Nadrzędnym celem terapii logopedycznej jest wykrywanie i usuwanie zaburzeń mowy. Osiągnięcie tego celu świadczy o powodzeniu terapii. Miernikiem oceny pracy logopedycznej jest osiągnięcie następujących efektów:
∙ skorygowanie zaburzeń wymowy (dziecko potrafi prawidłowo wymawiać zaburzone głoski w izolacji, wyrazach, zdaniach, mowie spontanicznej),
∙ wzrost czynnego i biernego słownika dziecka (dziecko operuje coraz bogatszym słownikiem),
∙ prawidłowe stosowanie form gramatycznych i ortograficznych,
∙ prawidłowy rozwój emocjonalno – społeczny (dziecko chętnie wypowiada się, uczestniczy w życiu grupy).
Postępy terapeutyczne przebiegają w indywidualnym tempie dla każdego dziecka Zadaniem nauczyciela – logopedy jest właściwe i systematyczne diagnozowanie poziomu umiejętności dziecka, ocena jakości i tempa zmian, dostosowanie metod, zasad i środków terapii do potrzeb i możliwości dziecka. Praca wymaga cierpliwości, wytrwałości i zaangażowania zarówno ze strony dziecka, logopedy, jak i domu rodzinnego. Efektywność ćwiczeń możliwa jest tylko poprzez wielokrotne powtarzanie w domu i wymaga pełnego zaangażowania rodziców oraz opiekunów. Do oceny wyników pracy posłuży karta badania mowy dziecka, konsultacja z wychowawcą i rodzicami. Rodzice są mile widziani na zajęciach logopedycznych, w celu instruowania poprawności wykonywanych ćwiczeń.
RAMOWY PROGRAM TERAPII LOGOPEDYCZNEJ
Zakres obowiązków zgodnie z rozporządzeniem | Formy realizacji | Termin |
1. Diagnozowanie logopedyczne, w tym prowadzenie badań przesiewowych w celu ustalenia stanu mowy oraz poziomu rozwoju językowego uczniów |
Przeprowadzenie badań przesiewowych w celu ustalenia stanu mowy uczniów klasy I a Kontrolne badanie uczniów uczestniczących w terapii; Przesiewowe badanie nowych uczniów; Zapoznanie się z nowymi opiniami oraz orzeczeniami wydanymi w poradni psychologiczno – pedagogicznej; Konsultacje z wychowawcami, pedagogiem, psychologiem Organizowanie pomocy logopedycznej. Przygotowanie dokumentacji – Karty Mowy Dziecka Zapoznanie rodziców z wynikami badania przesiewowego w formie pisemnej; |
wrzesień cały rok cały rok cały rok cały rok cały rok wrzesień |
2. Przesiewowe badania mowy. Zapoznanie z osobą logopedy. Przedstawienie dzieciom zasad oceniania na zajęciach oraz celu naszych spotkań. |
Pokazanie dzieciom pomocy logopedycznych. Indywidualne badanie mowy. Omówienie prowadzenia zeszytów przez logopedę. Wyjaśnienie celu spotkań na zajęciach. Podanie terminów. Zapoznanie z godzinami pracy logopedy oraz konsultacji dla rodziców. |
Wrzesień/październik Wrzesień |
3. Ćwiczenia oddechowe, relaksacja. |
Zabawy oddechowe: dmuchanie z wykorzystaniem balonów, piórek, papieru, gwizdków, wacików, wiatraczków i innych pomocy: Zamierzone efekty: a) prawidłowo gospodaruje oddechem, b)potrafi oddychać torem brzusznym, c) różnicuje fazy oddychania (wdech, wydech), d) potrafi wydłużyć fazę wydechową, e) umie ekonomicznie zużywać powietrze podczas mówienia |
Październik – czerwiec (na każdych zajęciach) |
4. Ćwiczenia artykulacyjne – usprawnianie aparatu mowy |
Aktywne ćwiczenia języka, warg, policzków, żuchwy, pierścienia zwierającego gardło – ćwiczenia z lusterkami. Zamierzone efekty: a) sprawnie wykonuje ćwiczenia języka, warg, podniebienia i żuchwy, b) świadomie kieruje ruchami narządów artykulacyjnych, c) pracuje nad uwrażliwieniem miejsc i ruchów w jamie ustnej, d) opanował koordynację ruchową aparatu artykulacyjnego, e) umie prawidłowo połykać. |
Październik – czerwiec (na każdych zajęciach) |
5. Ćwiczenia służące rozwojowi koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej |
Ćwiczenia słowno-ruchowe, słowno-rytmiczne, z elementami gimnastyki mózgu. Zamierzony efekt: a) wykonuje ćwiczenia na koordynację wzrokowo – słuchowo – ruchową, rozwijające pamięć, myślenie i orientację przestrzenną. |
Październik – czerwiec (na każdych zajęciach) |
6. Ćwiczenia słuchowe: rozwijanie percepcji słuchowej, umiejętności różnicowania dźwięków otoczenia i mowy – ćwiczenia analizy i syntezy głoskowej i sylabowej |
Rozwijanie słuchu fonemowego i fonetycznego (operacje na głoskach, sylabach, wyrazach). Rozwijanie pamięci słuchowej. Zamierzone efekty: a) potrafi naśladować dźwięki otaczającego świata (gwizd, śpiew ptaków, syczenie węża, szum morza), b) naśladuje głosem czynności fizjologiczne organizmu (chuchanie, dmuchanie) c) identyfikuje dźwięki mowy ludzkiej, d) dokonuje analizy i syntezy, e) różnicuje głoski, sylaby opozycyjne i wyrazy zbliżone brzmieniowo, różniące się tylko jedną głoską, f) jest świadomy różnic między sylabami, wyrazami. |
Październik – czerwiec |
7. Rozwijanie słownika biernego i czynnego. |
Historyjki obrazkowe, zagadki, opowiadania, słuchanie i analizowanie tekstów, tworzenie wypowiedzi słownych. Zamierzone efekty: a) wzbogaca słownik czynny i bierny, b) zapamiętuje zdania, zagadki, wierszyki, |
Październik – czerwiec |
8. Ćwiczenia grafomotoryczne. | Rysowanie po śladzie | Październik – czerwiec |
9. Ćwiczenia emisyjno – głosowe |
Przygotowanie artykulatora do wywołania zaburzonych głosek. Zamierzony efekt: a) operuje natężeniem i wysokością głosu, b) dysponuje długością trwania dźwięku, c) mówi z odpowiednią intonacją, d) właściwie modeluje glos, -potrafi umiejętnie kierować własnym głosem i chronić aparat artykulacyjny przed nadmiernym obciążeniem, e) unika nadmiernego napinania mięśni krtani i aparatu artykulacyjnego |
Październik – czerwiec. |
10. Ćwiczenia i zabawy z muzyką – logorytmika. | Uczeń osiąga zamierzony efekt ⎫ potrafi prawidłwo wystukać rytm, mówi rytmicznie wyrazy i zdania, realizuje ruchowo rytmy muzyczne, rytmizuje wypowiedź. | |
11. Zabawy artykulacyjne służące uświadomieniu miejsca artykulacji i prawidłowego brzmienia najtrudniejszych głosek języka polskiego: – samogłoski – t,d – k,g – szereg ciszący: ś,ź,ć,dź – szereg syczący: s,z,c,dz – szereg szumiący: sz,ż,cz,dż – różnicowanie szeregów – r -l – głoski dźwięczne i bezdźwięczne |
Ćwiczenia z wykorzystaniem pokazu i czucia ułożenia narządów artykulacyjnych oraz obrazków przedstawiających układ artykulatorów |
październik listopad (lub wg potrzeb) Grudzień (lub wg potrzeb) Styczeń (lub wg potrzeb) Luty (lub wg potrzeb) Marzec (lub wg potrzeb) Kwiecień (lub wg potrzeb) Maj (lub wg potrzeb) |
12. Ćwiczenia właściwe z zakresu korekcji wad wymowy. |
a) Wywołanie głoski w izolacji: – potrafi prawidłowo ułożyć narządy artykulacyjne – prawidłowo rozpoznaje i artykułuje głoskę w lobiogramach – różnicuje głoski o podobnym brzmieniu, – rozpoznaje głoskę w nagłosie, śródgłosie, wygłosie wyrazów, – prawidłowo wybrzmiewa głoskę w izolacji, b) Utrwalenie głoski na materiale językowym w logotomach, wyrazach i zdaniach: – prawidłowo realizuje głoskę w logotomach, wyrazach (w nagłosie, śródgłosie, wygłosie), ⎫ – układa sylaby, wyrazy zdania z utrwalaną głoską, – tworzy sylaby, wyrazy zdania z utrwalaną głoską c) Automatyzacja poprawnej wymowy w mowie spontanicznej. – realizuje głoskę w mowie spontanicznej, – opowiada ilustracje i historyjki obrazkowe, – prawidłowo stosuje głoskę w rozmowach kierowanych. |
Po opanowaniu przez ucznia wyżej wymienionych umiejętności w mowie. |
13. Kształtowanie twórczej aktywności słownej | Uczeń opowiada własnymi słowami krótki tekst, układa rymy, rymowanki, wierszyki, tworzy swobodne teksty, ⎫posługuje się poprawną polszczyzną, wskazuje różnice między gwarą a językiem literackim | Czerwiec. |
14. Ewaluacja – kontrolne badanie mowy uczniów. | Kontrolne badanie mowy. Zakończenie zajęć, podsumowanie. | Czerwiec |
15. Przekazanie informacji na temat trudności komunikacyjnych uczniów, rodzicom i wychowawcom. Wskazanie zaleceń na przyszłość. | Rozmowa z rodzicami dzieci , które maja wadę wymowy. Ankieta ewaluacyjna. Przekazanie nauczycielom wyników badań. Podsumowanie rocznej pracy uczniów. | Czerwiec |
Część zadań może być realizowana na platformach edukacyjnych i dostępnych portalach internetowych oraz przy wykorzystaniu e-dziennika.
Zajęcia logopedyczne prowadzone są indywidualnie lub grupowo. Czas trwania zajęć wynosi 45 minut. Z zajęć korzystają głównie dzieci z klas I-III oraz uczniowie mający zalecenia poradni psychologiczno – pedagogicznej. Program zajęć uzależniony jest od indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia.
Podczas zajęć prowadzone są ćwiczenia, które mają na celu:
-
kształtowanie prawidłowego toru oddechowego, wydłużanie fazy wydechowej,
-
usprawnianie motoryki aparatu artykulacyjnego (m. in. języka, warg, żuchwy),
-
kształtowanie prawidłowych czynności fizjologicznych w obrębie aparatu mowy (tj. połykanie, żucie, odgryzanie),
-
rozwijanie słuchu fonematycznego,
-
wzbogacanie słownictwa, rozwijanie mowy opowieściowej,
-
rozwijanie umiejętności budowania dłuższych wypowiedzi,
-
rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi słownych,
-
uzyskanie prawidłowej artykulacji poszczególnych głosek.
Memory logopedyczne, to ćwiczenia logopedyczne pomagają rozwijać pamięć, koncentrację oraz umiejętności językowe.
Utrwalanie głosek w logopedii to kluczowy element pracy z dziećmi z zaburzeniami mowy. Regularne ćwiczenia w domu mogą znacznie przyspieszyć proces utrwalania głosek. Ważne, aby ćwiczenia były dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka.
Opanowanie mowy uzależnione jest od wielu czynników wewnętrznych i zewnętrznych.
Dla prawidłowego kształtowania i rozwoju mowy konieczne jest właściwe funkcjonowanie:
-
narządu słuchu,
-
aparatu artykulacyjnego (wargi, język, podniebienie, policzki, uzębienie),
-
aparatu fonacyjnego (krtań, gardło, jama nosowa),
-
oddechowego (płuca, oskrzela, tchawica),
-
ośrodkowego układu nerwowego,
Proces kształtowania się mowy uzależniony jest także od poziomu rozwoju umysłowego i emocjonalnego oraz warunków środowiskowych i społecznych (w tym: wzorca wymowy funkcjonującego w rodzinie, atmosfery, stylu wychowania i postaw rodziców).Wadliwe funkcjonowanie któregokolwiek z tych elementów komplikuje prawidłowe kształtowanie i rozwój mowy. W efekcie może dawać różnego rodzaju zaburzenia i wady.
W codziennej pracy logopeda styka się najczęściej z grupą wad artykulacyjnych nazwanych dyslalią . Dyslalia – to nieprawidłowość w wymawianiu jednej głoski, wielu głosek, a nawet niemal wszystkich głosek równocześnie. Przy zachowanym rytmie, melodii i akcencie, sama wymowa jest niewyraźna, mało lub zupełnie niezrozumiała.
W obrębie dyslalii tymi, które w pierwszej kolejności wymagają interwencji logopedy są deformacje (zniekształcenia brzmienia) głosek, w wyniku czego powstają dźwięki nie należące do zasobu głosek języka polskiego. Są to:
seplenienie międzyzębowe |
dotyczyć może głosek: s, z, c, dz, ś, ż, ć, dź, sz, ż, cz, dż, w czasie wymowy język wsuwa się między zęby |
seplenienie boczne |
dotyczy wymienionych powyżej głosek, język ułożony jest niesymetrycznie, dźwiękom towarzyszy charakterystyczne nieprzyjemne dla ucha brzmienie |
seplenienie wargowe |
dotyczy także wyżej wymienionych głosek, język nie bierze udziału w ich wymowie, głoski wymawiane są wargami charakterystycznie wysuniętymi do przodu, jak przy dmuchaniu |
seplenienie wargowo-zębowe |
wymienione wyżej głoski wymawiane są przy udziale górnych lub dolnych siekaczy i przeciwległej wargi (język pozostaje bierny) |
reranie dotyczy głoski „r" |
zamiast drgań czubka języka głoska ta może być wymawiana poprzez drgania języczka podniebiennego, warg, policzków |
Natomiast wszelkie zastępowanie głosek trudniejszych do wymówienia głoskami łatwiejszymi, np. sanki – sianki, szkoła – skoła, rak – lak, będące przejawem nieukończonego rozwoju mowy, nie traktujemy jako wady wymowy, jeśli występuje poniżej 6-7 roku życia.
U dzieci powyżej 7 roku życia do wad wymowy zaliczamy dyslalię o charakterze deformacji głosek oraz wymowę charakteryzującą się zamianą głosek trudniejszych do wymówienia głoskami łatwiejszymi, gdyż do tego czasu rozwój mowy powinien być zakończony od strony artykulacyjnej.
Dyslalie o charakterze paralalii (zamiany) głosek, to najczęściej:
seplenienienie |
dotyczy głosek: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż, cz, dż, głoski te zamieniane mogą być w obrębie tych rzech szeregów, np.: szkoła – skoła – śkoła sałata – szałata – śałata ślimak – szlimak – slimak |
reranie |
głoska „r" może być zastąpiona głoską „l" lub „j" np.: rak – lak – jak rower – lowel – jowej |
wadliwa wymowa głosek „k" i „g" |
ich substytutami są najczęściej „t" i „d" np.: kot – tot guma – duma |
Niezależnie od ogólnego podziału dyslalii (deformacje, zastępowanie, brak głoski) wyodrębniona jest szczególna postać dyslalii, która – ze względu na metodykę postępowania powinna być wydzielona. Jest to wymowa bezdźwięczna (nazywana też mową bezdźwięczną).
Ubezdźwięcznianie |
głoski dźwięczne: b, bi, d, di, g, gi, z, ź, ż, dz, dź, dż, w, wi zamieniane są na bezdźwięczne: p, pi, t, ti, k, ki, s, ś, sz, c, ć,f ,fi, (bez drgań wiązadeł głosowych, np. bada-pada, domek-tomek |
Ćwiczenia oddechowe są ważnym elementem terapii logopedycznej, ponieważ wspierają prawidłową artykulację, a także pomagają w rozwijaniu umiejętności oddechowych niezbędnych do mowy. Oto kilka skutecznych ćwiczeń oddechowych, które można stosować w logopedii:
1. **Oddychanie brzuszne**:
– Usiądź lub połóż się wygodnie. Połóż jedną rękę na brzuchu, a drugą na klatce piersiowej.
– Wdychaj powoli przez nos, koncentrując się na tym, aby brzuch unosił się, a klatka piersiowa pozostawała nieruchoma.
– Wydychaj przez usta, pozwalając brzuchowi opaść. Powtarzaj to przez kilka minut.
2. **Zdmuchiwanie świeczek**:
– Ustaw kilka świeczek (można użyć także małych kawałków papieru).
– Poproś dziecko, aby zdmuchiwało świeczki lub próbowało unieść papierki za pomocą oddechu.
– Ćwiczenie można urozmaicić, zmieniając odległość świeczek.
3. **Wydawanie dźwięków**:
– Wdychaj powoli, a następnie wydychaj, wydając różne dźwięki (np. „sssss”, „fffff”, „zzzz”).
– Można także próbować wymawiać samogłoski, skupiając się na długości wydychania.
4. **Bańki mydlane**:
– Użyj zestawu do robienia baniek mydlanych.
– Poproś dziecko, aby delikatnie dmuchało w rurkę, aby tworzyć bańki.
– Ćwiczenie to rozwija kontrolę oddechu i pozwala na zabawę.
5. **Kształtowanie balonów**:
– Dzieci mogą próbować nadmuchać balony.
– Zachęć je do mówienia „wdech, a potem wydech”, co pomoże im kontrolować oddech.
6. **Słuchanie oddechu**:
– Usiądźcie w cichym miejscu i skupcie się na oddechu.
– Dzieci mogą naśladować Twoje oddechy – zarówno wdechy, jak i wydechy, co rozwija ich świadomość oddechową.
7. **Prowadzenie rysunku**:
– Przygotuj dużą kartkę papieru i zachęć dziecko, aby rysowało coś w momencie wydechu, na przykład kreski lub kręgi.
– To ćwiczenie łączy oddech z aktywnością manualną.
Regularne wykonywanie tych ćwiczeń pomoże w rozwijaniu umiejętności oddechowych, co jest kluczowe w terapii logopedycznej. Ważne, aby ćwiczenia były dostosowane do wieku i możliwości dziecka, a także aby odbywały się w przyjaznej, zabawnej atmosferze.