II PÓŁROCZE ROKU SZKOLNEGO 2023/2024

mgr Maciej Kita pełni dyżur:

DRODZY RODZICE!

DRODZY UCZNIOWIE!

Przypominam, że istnieje możliwość skorzystania przez wszystkich uczniów i ich rodziców z indywidualnych porad i konsultacji z pedagogiem szkolnym w formie stacjonarnej lub zdalnej (telefonicznej lub videokonferencji) w godzinach umieszczonych na stronie internetowej naszej szkoły. Pedagog szkolny pełni dyżur stacjonarnie w swoim gabinecie w budynku szkolnym znajdującym się w Młynkowie.

Fonoholizm – choroba XXI wieku?

Czym jest fonoholizm? Fonoholizm to nic innego, jak uzależnienie od telefonu komórkowego (smartfona). Jest nałóg należący do uzależnień behawioralnych. Niektórzy są zdania, że fonoholizm można śmiało zaliczyć do grona chorób cywilizacyjnych. W ostatnim czasie fonoholizm stał się ogromnym, wciąż rosnącym problemem. Na uzależnienie od telefonu są narażone dzieci i osoby dorosłe w różnym wieku. Wszystko dlatego, że dzisiejsze telefony komórkowe są wyposażone w wiele dodatkowych funkcji, a nie tylko możliwość wykonywania połączeń. Dostęp do internetu, aparat fotograficzny, gry i różnego rodzaju aplikacje, mogą się okazać istnym pochłaniaczem czasu.

Kiedy zaczynamy mieć problem?

Kiedy zaczyna się fonoholizm? Na tak postawione pytanie trudno jest odpowiedzieć w sposób zdecydowany. Istnieją jednak co najmniej trzy grupy zachowań, które należy obserwować, by zdiagnozować problem. Są to widoczne zachowania użytkowników, odczucia psychiczne towarzyszące (nie)używaniu mediów cyfrowych oraz negatywne skutki z tym związane.

Rodzaje uzależnień od telefonu komórkowego:

• uzależnienie od SMS-ów:

– są to osoby, dla których dzień bez wiadomości tekstowej jest dniem straconym;

– potrafią pisać i wysyłać sms – y z zamkniętymi oczami;
– czynność tą wykonują tak nałogowo, że potrafią wysyłać wiadomości od osób znajdujących się obok;

• uzależnienie od nowych modeli telefonów:

– Osoby te wydają mnóstwo pieniędzy na udoskonalanie swoich aparatów lub nabywanie innych. Bezustannie śledzą nowości pojawiające się na rynku. Często zdarza się, że nie korzystają z funkcji jakie posiadają w telefonie.
– Do tej grupy zaliczyć tez należy tzw. „komórkowych ekshibicjonistów”. Oni zdecydowanie po nabyciu nowego modelu chwalą się nim, eksponując go. Ostentacyjnie, głośno słuchają muzyki np. w autobusach, na przystankach. Bardzo ważna rolę dla nich odgrywają wszelkie dodatkowe funkcje, aplikacje
w telefonie.

• uzależnienie od gier:

– To osoby, którym zdecydowanie zależy na rozrywce w telefonie tzn. grach. Często wykupują, ściągają gry na telefon i to zajmuje im mnóstwo czasu. Aparat telefoniczny wówczas staje się przenośną konsolą do gry. Szczególnie mowa tu o osobach uzależnionych również od gier komputerowych.

• SWT – Syndrom Wyłączonego Telefonu:

Osoby te czują lęk i niepokój podczas gdy miały by choć na chwilę wyłączony telefon np. w samolocie. By zapobiec rozładowaniu telefonu noszą zawsze przy sobie ładowarkę, zapasową baterię lub powerbank.

 

 

Skutki nadużywania mediów cyfrowych 

–

Jak zmotywować się do nauki w domu?

1. Odkryj, dlaczego odkładasz naukę.

Zrozumienie, dlaczego zwlekasz, jest pierwszym krokiem do uzyskania motywacji.

2. Podziel naukę na etapy.

Podziel każde większe zadanie na mniejsze fragmenty, porcje.

3. Nagradzaj się.

Za każdym razem, gdy zrealizujesz jeden lub dwa etapy nauki, nagradzaj się krótkim okresem relaksu.

4. Wypracuj nawyk do nauki.

Systematyczność i nawyk nauki są skuteczniejsze niż motywacja.

5. Miej jasność co do tego, dlaczego chcesz się uczyć.

Wypisz wszystkie korzyści płynące z nauki i ich wpływ na Twoje życie.

6. Używaj mapy myśli.

Mapy myśli naśladują w naturalny sposób działanie mózgu i systemu pamięciowego przez co ułatwiają naukę.

7. Uczyń „nudny” temat interesującym.

Jeśli zadasz właściwe pytania, możesz uczynić każdy temat interesującym.

8. Zrozum temat, a nie tylko go zapamiętaj.

Kluczem do efektywnego uczenia się i motywacji jest zrozumienie tematu, a nie tylko zapamiętywanie faktów.

9. Szukaj luk w swoim rozumie.

Spróbuj dać mini – prezentację na dany temat przyjacielowi lub krewnemu.

10. Ucz się w krótkich seriach.

Nauczysz się więcej i będziesz bardziej motywowany ucząc się w krótkich seriach.

11. Użyj techniki Pomodoro.

Wybierz zadanie, nad którym będziesz pracować. Ucz się przez 25 minut. Zrób krótką przerwę. Powtórz cykl.

12. Nie oczekuj, że będziesz zmotywowany cały czas.

Nie licz i nie czekaj na motywację, aby wykonać swoją pracę. Wprowadź rutynę i wypracuj nawyki związane z nauką.

13. Ćwicz swój mózg.

Nieustannie ćwicz swój mózg, nawet gdy się nie uczysz.

14. Zorganizuj swój czas.

Tworzenie harmonogramu nauki jest formą zaangażowania i wpływa na poczucie kontroli, dzięki czemu będziesz czuł motywację.

15. Ucz się w grupie.

Nauka w grupie motywuje. Dostarcza informacji zwrotnej, ułatwia tworzenie wartościowych notatek.

16. Uczyń naukę aktywną, a nie pasywną.

Skuteczna nauka, to nauka aktywna. Potrzebujesz przetworzyć i opracować informacje, które chcesz zapamiętać i zrozumieć.

17. Zaplanuj relaks.

Zaplanuj relaks, aby naładować akumulatory, uczyć się efektywniej i zapamiętać więcej.

18. Ćwicz regularnie.

Ćwiczenia pomagają dotlenić krew i wysyłać więcej składników odżywczych do mózgu.

Uczniu, zgłoś się do pedagoga szkolnego gdy:
Czujesz, że nikt Cię nie rozumie.
Masz problemy rodzinne.
Nie układają Ci się kontakty z koleżankami i kolegami.
Nie wiesz jak rozwiązać problem.
Chciałbyś pomóc innym.

Drodzy uczniowie!
Wakacje już niestety dawno za nami 🙁 Mija kolejny tydzień nauki. Zdobywacie stopnie, które nie zawsze są takie jak byśmy tego oczekiwali. Dlatego czas na to, by wziąć się już ostro do pracy!

Wiecie z pewnością o tym, że w nauce nie chodzi o to, ile się uczymy, ale jak to robimy i jakie są tego efekty. Każdy z Was chciałby zdobywać wiedzę w sposób skuteczny, a na dodatek dobrze ją zapamiętywać. Zastanawiacie się, jak skutecznie się uczyć? Przeraża Was ilość treści do nauczenia? Spokojnie! Na wszystko jest jakieś rozwiązanie. Najważniejszymi elementami w drodze do sukcesu są: właściwa organizacja własnego warsztatu pracy, odpowiednie dysponowanie czasem i samodyscyplina. Na początku warto opracować tygodniowy plan, w którym będzie czas na naukę. Plan ten pozwoli dobrze zorganizować Wasz czas, poukładać po kolei aktywności, które codziennie wykonujecie. Polecam stworzenie harmonogramu, który obejmie zarówno czas na naukę, zabawę, kontakty z przyjaciółmi, rozwijanie pasji, zainteresowań, a także czas bez komputera i telefonu. Warto włączyć do tego planu jakieś ulubione gry planszowe, spędzanie czasu z rodzicami, rodzeństwem, wspólne rozmowy, wspólne przyrządzanie posiłków, czy też wspólne spacery. Może warto taki plan dnia przygotować wspólnie z rodzicami lub rodzeństwem. Jeśli zaczniecie już go realizować, to z pewnością nie będziecie musieli długo czekać na jego pozytywne efekty.

Gorąco zachęcam Was do takiego działania. Liczę na Waszą kreatywność i pomysłowość:). W razie potrzeby, jestem do Waszej dyspozycji:)

A co jeszcze warto zrobić, poczytajcie. Przygotowałem dla Was kilka cennych wskazówek.

Oto siedem grzechów głównych uczenia się oraz wskazówki jak się ich pozbyć?

Początkiem procesu nauki jest skierowanie uwagi na pewne zagadnienie. Niektórzy uczniowie od początku skazują się na porażkę poprzez niewłaściwe nawyki. Do takich siedmiu grzechów głównych należy:

1. 1. Dostęp do social mediów. To największy pożeracz ludzkiej uwagi. Jak często masz wrażenie, że skrolowanie tablicy na Facebooku lub Instagramie zajęło Ci jedynie dwie minuty, podczas gdy w rzeczywistości minął kwadrans? Osoby, które chcą skutecznie się uczyć, muszą zapamiętać: nauka równa się brak dostępu do mediów społecznościowych.

Rozwiązanie: wyciszenie lub wyłączenie telefonu, a także komputera podczas uczenia się.

2. Inne rozpraszacze. Hałas, źle dobrane światło czy włączony telewizor dają sygnał mózgowi, że oto powinien przejść w tryb podzielnej uwagi. Trzeba jak najszybciej odłączyć się od tych destrukcyjnych bodźców, aby umysł mógł odetchnąć i pracować pełną parą.

Rozwiązanie: stworzenie swojego własnego, cichego kącika do nauki, ewentualnie zagłuszenie hałasów muzyką, która pomaga się skoncentrować (np. fale alfa i beta).

3. Bałagan wokół. Walające się papiery, wieczne poszukiwania długopisu, czy stos kubków na stole – skądś to znasz? Jeśli tak, to natychmiast zmień scenografię miejsca, w którym się uczysz.

Rozwiązanie: regularne sprzątanie papierów i pozbywanie się tego, co nie jest już potrzebne. Możesz robić codziennie pięciominutowe porządki, na przykład przed pójściem spać.

4. Wizyty w lodówce. Podjadanie źle wpływa nie tylko na figurę. Jest szkodliwe również dla koncentracji, zwłaszcza gdy na takie przechadzki wybieramy się kilka razy w ciągu jednej godziny.

Rozwiązanie: Żeby skutecznie się uczyć, trzymaj ulubione przekąski blisko miejsca nauki. Wybieraj produkty, które wspomagają pracę Twojego mózgu – orzechy, bakalie, czekolada, woda mineralna lub ulubiony sok.

5. Uczenie się ciągiem. Każdy mięsień potrzebuje chwili na odpoczynek. Inaczej może dojść do jego przetrenowania. W przypadku mózgu najgroźniejszą kontuzją jest zmęczenie, niechęć i niemoc dalszej nauki.

Rozwiązanie: Techniki zarządzania czasem, robienie krótkich, kilkuminutowych przerw po zapamiętaniu danej partii materiału.

6. Brak tlenu. Mózg potrzebuje dostępu do świeżego powietrza. Dzięki temu pracuje się nam efektywniej i mniej ziewamy.

Rozwiązanie: Gruntowne przewietrzenie pokoju przed rozpoczęciem nauki, uczenie się przy uchylonym lufciku lub wychodzenie na zewnątrz podczas przerw.

7. Wymówki. Ich wymyślanie to ulubione zajęcie osób narzekających, że cierpią na prokrastynację, czyli odkładanie rzeczy na później. Przez to „schorzenie” zarywają noc przed ważnym egzaminem albo dopinają zadanie w ostatnim możliwym terminie.

Rozwiązanie: Przypomnij sobie wszystkie wymówki, dla których najczęściej rezygnujesz z nauki i znajdź dla nich kontrargument. Przykładowo, zadanie wykonane dzisiaj pozwoli cieszyć się spokojnym spacerem bądź oglądnięciem ulubionego programu.

Techniki nauki – jak skutecznie się uczyć?

Czas poznać polecane metody nauki, które umożliwiają skuteczne przyswajanie informacji oraz ich zapamiętywanie.

1.Systematyczność jest najważniejsza

Nadrzędna zasada uczenia się, w szczególności języków obcych, brzmi: krótko, ale systematycznie. Dla wzmocnienia połączeń nerwowych w mózgu potrzebne są codzienne treningi. Dlatego lepiej uczyć się pół godziny dziennie, zamiast robić sobie kilkugodzinne sesje raz w tygodniu.

2.Mapy myśli

Nasza pamięć opiera się na skojarzeniach. Dlatego tak wielu uczniów lubi robić mapy myśli. Ich działanie można spotęgować, stosując różnorodne kolory, znaki i symbole. Takie wspomagacze nauki należy koniecznie tworzyć własnoręcznie, ponieważ wzmacnia to proces zapamiętywania.

3.Dopasowana metoda nauki

Jedni z nas to urodzeni wzrokowcy, inni najlepiej zapamiętują to, co usłyszą, a kolejni potrafią skutecznie uczyć się tylko w ruchu. Żeby przyswajać informacje efektywniej, warto dopasować metodę do swojego stylu uczenia się. Dla wzrokowców najlepsze będą obrazki i stosowanie długopisów lub markerów w różnych kolorach. Słuchowcy mogą powtarzać materiał, mówiąc na głos i nagrywając siebie albo korzystając z audiobooków czy nagrań w wykładów. Dla kinestetyka dobrym będzie połączenie nauki z ruchem, np. chodzenie po pokoju i uczenie się na pamięć np. wiersza.

4.Abstrakcyjność

W tej metodzie musimy „poruszyć” naszą prawą półkulą. Tworzenie abstrakcyjnego kontekstu dla poznawanych informacji pozwala zapamiętać je na bardzo długo. Technika ta sprawdza się szczególnie dobrze w nauce języków, w ramach czego tworzy się zupełnie zmyślone, wręcz absurdalne zdania.

5.Porady ekspertów
Mózg można ćwiczyć jak każdy inny mięsień. Warto zacząć już teraz od specjalnie dostosowanego treningu, który został opracowany przez ekspertów z dziedziny uczenia się z Brain Gym. Taki zestaw ćwiczeń pozwoli nie tylko skutecznie się
uczyć, ale również rozwinąć intelekt, poprawić pamięć i wzmocnić koncentrację.

Oto link do filmu instruktażowego:

https://www.youtube.com/watch?v=YoOnQD8rEyM

Rola rodziców w kształtowaniu motywacji do nauki

„Każde dziecko rodzi się z naturalną motywacją do samorozwoju: chce odkrywać i poznawać świat, nabywać nowe kompetencje i umiejętności. Bywa, że traktuje się je jako formę, którą należy odpowiednio wypełnić. Dziecko jednak od pierwszych chwil swojego życia jest aktywnym, dążącym do autonomii małym człowiekiem, odpowiedzialnym za własny rozwój. Potrzebuje mieć wpływ na swoje życie i decyzje, a także wybierać, czego chce się nauczyć, co poznać, kim być.”

(fragment z książki Joanny Steinke – Kalembka  „Dodaj mi skrzydeł! Jak rozwijać u dzieci motywację wewnętrzną" )

Każde dziecko ma wrodzoną motywację do uczenia się i czerpie radość z opanowywanych nowych wiadomości i umiejętności, jest ciekawe świata, co łatwo zauważyć w niezliczonych pytaniach.. dlaczego?, po co? Jednak z biegiem lat dzieci zaczynają tracić pasję poznawczą, słabnie entuzjazm do uczenia się nowych rzeczy. W dużej mierze to od rodziców – największych autorytetów dla dziecka  zależy, jak poradzi sobie w nowym środowisku oraz czy będzie miało motywację do nauki.

Czym więc jest owa motywacja?

 

Motywacja to proces regulacji, który pełni funkcję sterowania czynnościami tak, aby doprowadziły one do osiągnięcia określonego wyniku, którym może być zarówno zmiana zewnętrznego stanu rzeczy, jak zmiana w samym sobie, czy też zmiana własnego położenia. Jest to stan gotowości człowieka do podjęcia określonego działania, czyli w tym przypadku chęć dziecka do uczenia się.

Powszechnie uważa się, że motywacja może być:

• wewnętrzna – wtedy pobudza do działania, które ma wartość samo w sobie; jej przykładem są indywidualne zainteresowania lub zamiłowanie do czegoś. Motywacja wewnętrzna w odniesieniu do sytuacji szkolnej wiąże się z przyjemnością czerpaną z nauki, większą ciekawością świata, z niższym poziomem lęku przed szkołą;
• zewnętrzna – kiedy stwarza zachętę do działania, które jest w jakiś sposób gratyfikowane, lub które pozwala na uniknięcie różnie rozumianej kary. Takiej motywacji sprzyja system ocen szkolnych, system nagród i kar, czy zbiór przepisów regulujących procedurę postępowania w określonej sytuacji;
• pozytywna – polega na stworzeniu perspektyw coraz lepszego urzeczywistniania własnych celów w miarę spełniania oczekiwań otoczenia;
• negatywna – opiera się na lęku, który pobudza do działania przez stwarzanie poczucia zagrożenia (np. publiczne ośmieszenie się, zła ocena).

 

Rola motywacji…

• motywacja dziecka do nauki odgrywa podstawową rolę w procesie uczenia się,
• dziecko, które ma motywację do nauki, osiąga dużo większe sukcesy w zdobywaniu wiedzy,
• uczy się, bo tego chce, bo przyswajanie wiadomości sprawia mu przyjemność, bo widzi sens i cel swojej pracy,
• dużo ważniejszą rolę odgrywa tutaj przyjemność i celowość płynąca z nauki, a nie chęć zdobycia dobrych ocen,
• jeśli jedyną motywacją dziecka są stopnie, przyswajanie wiedzy odbywa się mechanicznie, jest powierzchowne, a efekty są krótkotrwałe,
• motywacja musi pochodzić z wnętrza dziecka, a nie być wynikiem presji z zewnątrz.

Brak motywacji może być spowodowany różnymi czynnikami:

• zniechęceniem spowodowanym brakiem sukcesów,
• przekonaniem, że nauka jest nudna i do niczego się nie przyda,
• przeżywanymi trudnościami emocjonalnymi, spowodowanymi trudną sytuacją życiową.

To, jak dziecko będzie sobie radziło w szkole zależy nie tylko od jego zdolności umysłowych, inteligencji czy predyspozycji. Duże znaczenie ma także:

• sytuacja w rodzinie,
• styl wychowania,
• postawy rodziców,
• organizacja życia domowego.

Czynniki rodzinne wpływające na motywację – postawy rodziców

• Pozytywne postawy rodziców- kochająca i stanowcza sprzyjają kształtowaniu w nim wysokiego poczucia własnej wartości, zwiększeniu jego wytrwałości i odporności.
• Rodzic kochający, konsekwentny i stanowczy:

– uznaje prawa dziecka,

– wymaga,

– akceptuje,

– daje swobodę stosowną do wieku dziecka.

Zadaniem rodzica chcącego wzbudzić motywację do nauki jest zapewnienie dziecku odpowiednich warunków  oraz pokazywanie dziecku, że warto się uczyć.

• Pożądane zachowania rodziców, które wpływają na motywację i stosunek do nauki, to służenie przykładem – rozwijanie naturalnej ciekawości, wzbudzanie motywacji do poznawania nowych rzeczy poprzez:

– wspólne  czytanie książek i czasopism,

– rozwiązywanie krzyżówek,

– hobby,

– wykorzystywanie codziennych czynności do ćwiczeń różnych umiejętności np. liczenia, logicznego myślenia,

– wspólne podróże.

• Dostrzeganie sukcesów, stosowanie pochwał – każda zmiana na lepsze utrwali się szybciej, jeśli zostanie dostrzeżona i doceniona. W pochwałach warto koncentrować się na wysiłku, jaki dziecko włożyło w wykonanie jakiegoś zadania niż na jego cechach wrodzonych.
• Właściwa organizacja czasu – bardzo pomaga dziecku zmobilizować się do pracy, ważny jest stabilny harmonogram – dziecko powinno mieć czas na zabawę, naukę i swoje hobby.
• Stawianie racjonalnych wymagań:

– aspiracje rodziców wobec dzieci powinny być odpowiednie do posiadanych predyspozycji i uzdolnień,

–  zadaniem dziecka nie powinno być realizowanie marzeń i ambicji rodziców,

– stawiając dziecku oczekiwania, których nie jest ono w stanie zrealizować sami narażamy je na poczucie porażki , na brak wiary we własne możliwości,

– wyniki w nauce, których oczekują rodzice czasami przekraczają możliwości dziecka.

• Pomoc w nauce- decydując się na pomoc dziecku należy pamiętać, że to dziecko ma samodzielnie wykonywać szkolne zadania, a rodzic ma służyć gotowością do pomocy na poziomie szukania informacji, wspierania w wysiłkach i budowaniu czy podtrzymywaniu motywacji dziecka do nauki.

–

7 wskazówek dla rodziców, jak pomagać dziecku w odrabianiu lekcji

 

1. Zdecyduj, ile czasu realnie możesz poświęcić na pomoc dziecku w odrabianiu lekcji, zadbaj o to , by nie wypominać dziecku, że poświęcasz mu swój drogocenny czas.
2. Porozmawiaj z dzieckiem co ma do zrobienia i w jakiej kolejności zamierza to zrobić, ważna jest systematyczność.
3. Naucz dziecko rozkładać bardziej złożone zadania na etapy i nie pozostawiać do wykonania na ostatnia chwilę.
4. Jeśli dziecko ma trudności z wykonaniem zadania, sprawdź z czego one wynikają. Pomóż dziecku je pokonać, ale pamiętaj , by nie przejąć robienia zadania za dziecko.
5. Pozwól dziecku popełniać błędy, reaguj na nie spokojnie, pozwól samodzielnie poprawić naprowadzając ewentualnie na odpowiedni trop.
6. Chwal za wykonanie zadania, zawsze staraj znaleźć coś, za co możesz dziecko pochwalić.
7. Warto poznać styl uczenia się Twojego dziecka.

–

Rodzicu, zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:
Niepokoi Cię zachowanie dziecka.
Chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich z nim relacjach.
Masz pytania dotyczące wyników w nauce dziecka i jego funkcjonowania w szkole.
Potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania.
Masz pytania i nie wiesz do kogo się z nimi zwrócić.
Szukasz pomocy.

 

Poradnik dla rodzica

 

Rozmowa jest podstawą dobrego kontaktu z dzieckiem, a podstawą rozmowy jest uważne słuchanie.

• stawaj się inicjatorem rozmów ze swoim dzieckiem zawsze, wszędzie, o każdym momencie, o wszystkim, bo to Ty chcesz poznać swoje dziecko;

• traktuj dziecko jak poważnego partnera do rozmowy bez względu na jego wiek;

• szanuj swojego rozmówcę, nie drwij z niego, nie wyśmiewaj (nawet jeśli odpowiedź jest niedorzeczna);

• im częściej z nim rozmawiasz, tym lepiej poznajesz jego świat, jego oczekiwania, marzenia, a także problemy;

• znajdź zawsze czas na rozmowę, a jeśli w danym momencie jesteś zajęty, powiedz dziecku, o której poświęcisz mu więcej uwagi, ono to zrozumie i będzie wiedziało, że jest dla Ciebie ważne;

• nie bagatelizuj jego problemów, staraj się dogłębnie je rozwiązywać, nawet, gdy one wydają się dla Ciebie błahe;

• staraj się spojrzeć na problem dziecka jego oczami;

• interesuj się w sposób naturalny jego sprawami, ale nie bądź nachalny;

• pochwal, okazuj zadowolenie, dopytuj o szczegóły nawet najmniejszego sukcesu, osiągnięcia czy postępu;

• trzymaj nerwy na wodzy w sytuacjach problemowych: nie krytykuj dziecka, ale wytłumacz, co i dlaczego było niewłaściwe w jego zachowaniu;

• mów mu o swoich uczuciach, planach, kłopotach, pytaj go o zdanie;

• rozmawiajcie o wszystkim otwarcie nawet na trudne tematy, bądź szczery;

• staraj się być bardziej doradcą niż ekspertem;

• w trakcie rozmowy okazuj mu szacunek, nie zerkaj do telefonu czy na telewizor; słuchaj go uważnie;

• nie bój się przyznać, że czegoś nie wiesz, nie rozumiesz, nie potrafisz, bo nie ma ludzi, którzy wiedzą  wszystko;

• nie pozwól na to, aby Twoja rozmowa z dzieckiem wyglądała w taki
  sposób:

–Co słychać? Jak w szkole?

– OK.

– To dobrze.