I PÓŁROCZE ROKU SZKOLNEGO 2024/2025

mgr Barbara Kryger pełni dyżur:

1. Współpraca z nauczycielami, wychowawcami grup wychowawczych lub innymi specjalistami, rodzicami oraz uczniami:

• rozpoznawanie potrzeb uczniów i objęcie ich PPP, również w trakcie bieżącej pracy z uczniem;
• prowadzenie badań i działań diagnostycznych w związku z rozpoznawaniem indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów;
• rozpoznawanie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu szkoły,
• rozwiązywanie problemów dydaktycznych i wychowawczych uczniów;
• udzielenie pomocy psychologiczno-pedagogicznej;
• rekomendowanie dyrektorowi działań w zakresie zapewnienia aktywnego i pełnego uczestnictwa uczniów w życiu przedszkola i szkoły;
• przedstawienie propozycji radzie pedagogicznej szkolenia.

2. Współpraca z zespołem w zakresie opracowania i realizacji indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego IPET dla uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, w tym zapewnienie im pomocy psychologiczno – pedagogicznej.
3. Wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów:

• rozpoznawanie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych uczniów lub trudności w ich funkcjonowaniu , w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola i szkoły;
• udzielenie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w bezpośredniej pracy z uczniem,
• dobór metod, form kształcenia i środków dydaktycznych do potrzeb uczniów,
• dostosowanie sposobów i metod pracy do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz jego możliwości psychofizycznych.

4. Udzielenie pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla:

• rodziców,
• uczniów,
•  

5. Współpraca z innymi podmiotami:

• poradniami psychologiczno- pedagogicznymi, w tym z poradniami specjalistycznymi,
• placówkami doskonalenia nauczycieli, innymi przedszkolami, szkołami,
• organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami i podmiotami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży,
  – dyrektorem,
  – pomocą nauczyciela,
  – asystentem rodziny.

6. Przedstawienie propozycji radzie pedagogicznej dotyczących doskonalenia zawodowego nauczycieli przedszkoli, szkoły w zakresie wyżej wymienionych zadań:

• zachęcanie nauczycieli do udziału w szkoleniach zewnętrznych.

Motywacja co to takiego!

Motywacja zewnętrzna– opiera się na metodzie kija i marchewki (czyli kar i nagród). Wydawać by się mogło, że akurat ten system świetnie się sprawdza w roli motywatora. Nic bardziej mylnego! Pochwały, przekupstwa, tablice motywacyjne, płacenie za oceny, zachęty i naciski słowne to metody motywacji budowanej na strachu przed karą i w pogoni za nagrodą. Został on stworzony na podstawie badań Burrhusa Frederica Skinnera, który to przeprowadzał swoje eksperymenty na…gołębiach i szczurach. Szybko przeniesiono go na bardzo podatny grunt czyli wychowywanie dzieci. Dlaczego? Ponieważ działał! W łatwy i szybki sposób powodował zmianę zachowania dziecka. Jednak wtedy nikt nie zdawał sobie sprawy z długoterminowych skutków tego podejścia. 

Motywacji wewnętrzna, polega na tym, że czynności które dziecko wykonuje, sprawiają mu przyjemność i ma z nich satysfakcję. Źródłem tej motywacji jest wewnętrzna potrzeba dziecka, a nie zewnętrzny impuls w postaci nagrody czy kary. Ważna jest sama aktywność i zaangażowanie w nią, a nie osiągnięcie zewnętrznego wzmocnienia.. Zmotywowane wewnętrznie dziecko, któremu samemu zależy na danym działaniu, zwykle daje z siebie wszystko w przeciwieństwie do tego, gdy jest naciskane. I tak wyobraź sobie, że Twój szef w pracy przydzielił Cię do dodatkowego projektu, bez Twojej wiedzy, ani zgody. Co więcej, temat, który masz opracować, zupełnie nie jest Ci na rękę. Jak się z tym czujesz? Czy jesteś zmotywowany do pracy i zależy Ci na sukcesie czy zrobisz to tylko dlatego, że boisz się stracić pracę? Dokładnie tak samo działa motywacja dziecka. Ma na nią wpływ bardzo wiele czynników. 

Jak pogodzić nasze potrzeby, wymagania sytuacji i jednocześnie wspierać wewnętrzną motywację dziecka?:

1. Zamień pochwałę na zachętę – pochwała jest formą nagrody słownej. Niewiele mówi i skupia się tylko i wyłącznie na efekcie pracy. Świetnym przykładem jest tutaj szkoła. Jeśli dziecko długo uczyło się do klasówki, a dostało słabą ocenę, na ogół pochylamy się bardziej nad nią zamiast dostrzec pozytywną stronę i podkreślić włożony wysiłek. I właśnie do tego warto wykorzystać słowa zachęty, która skupia się na włożonym wysiłku lub emocjach dziecka, a nie na wyniku. Zachęta daje siłę, buduje poczucie własnej wartości. Jak mówił Dreikurs : „Dziecko potrzebuje zachęty, jak roślina wody”.

Zamień:

             Pochwałę: „Pięknie / Bardzo ładnie/ Cudownie !” na zachętę  „Włożyłeś w to dużo pracy. Opowiesz mi o tym?”

  „Brawo!” na „Ciężko pracowałeś, zasłużyłeś na to.”

„Jestem z Ciebie dumna!” na „Możesz być z siebie dumny, sam do tego doszedłeś.”

„Och, znowu dostałeś kolejną jedynkę! ” na „Kocham Cię niezależnie od Twoich ocen. A co Ty myślisz o nich?”

„Udało Ci się” na „Sam sobie z tym poradziłeś!”

1. Doceniaj – rozglądaj się za okazją by zamiast ciągłego zwracania uwagi i strofowania powiedzieć swojemu dziecku, jak bardzo je cenisz. Mów jak najczęściej : „Doceniam Cię za…” oraz „Dziękuję Ci za…” To pokaże mu jak bardzo jest wyjątkowe i ile potrafi.

1. Pokazuj, że wierzysz – zamiast ratować dziecko z trudnej sytuacji albo robić coś za nie, powiedz: „Wierzę w Ciebie i Twoje możliwości.” / „Wierzę, że potrafisz to zrobić.”

1. Proś o pomoc – stwarzaj i wykorzystuj sytuacje, w których prosisz swoje dziecko o pomoc. To doskonały czas, żeby w praktyce zobaczyło, jakie jest zdolne i samodzielne. Przykład? proszę: “Potrzebuję Twojej pomocy przy kolacji: zaniesiesz talerze, czy umyjesz warzywa?”.

1. Użyj swojego poczucia humoru – zabawna historia, śmieszny żart czy wymyślenie komicznego połączenia dotyczącego np. obowiązków domowych dużo bardziej motywuje dzieci aniżeli ciągłe przypominanie i narzekanie, że nie robią tego, co do nich należy.

1. Pokazuj, że błędy są wspaniałą okazją do nauki – gdy Twoje dziecko popełni błąd, nie traktuj tego jako koniec świata ! Nikt nie jest idealny i my, dorośli, również robimy mnóstwo głupot i błędów. Pomyśl o nich jak o naturalnej kolei rzeczy w trakcie nauki. Powiedz: „Świetnie, popełniłeś błąd ! Czego możemy się dzięki temu nauczyć?” 

1. Pokaż na swoim przykładzie – nie od dziś wiadomo, że dzieci bacznie nas obserwują i powtarzają nasze zachowania. Jeśli masz problem z niską motywacją u swojego dziecka, zastanów się jak ona wygląda u Ciebie. Czy lubisz poznawać nowe rzeczy? Czy ciągle się rozwijasz? Czy dążysz do wyznaczonych przez siebie celów? Czy Twoje dziecko może Cię wtedy obserwować? Twoja wewnętrzna motywacja i jej efekty będą dla Twojego dziecka najlepszym impulsem do działania! Jeśli na przykład chcesz zachęcić dziecko do czytania urządźcie popołudnia z książką, kiedy każdy domownik spędzi kilkanaście minut z ulubioną lekturą. 

1. Skup się na szukaniu rozwiązań wraz z dzieckiem – jeśli w waszej rodzinie pojawi się problem, zróbcie spotkanie rodzinne i postarajcie się wspólnie znaleźć rozwiązanie. Pomoże Wam w tym burza mózgów: bierzcie wszystkie pomysły (żaden nie jest zły!), a później dyskutujcie, który będzie najlepszy dla Was wszystkich. Niech każdy ma okazję do wypowiedzi bez bycia ocenianym. Twoje dziecko przekona się, że każdy problem ma wiele rozwiązań oraz że warto ich szukać i się nie poddawać!

1. Małe kroki – dziel czynności na etapy, aby dziecko mogło doświadczać małych sukcesów.

Tych kilka sposobów warto wplatać w codzienne życie. Postępując tak, przyczynisz się do budowania motywacji wewnętrznej u swojego dziecka, a ta jest bardzo pożądana w dzisiejszym świecie. 

Od której podpowiedzi zaczniesz wspieranie rozwoju motywacji u Twojego dziecka? Koniecznie podziel się z nami swoimi refleksjami i efektami.

KONCENTRACJA UWAGI I PAMIĘCI
Ćwiczenia rozwijające zdolność koncentracji uwagi i pamięć
Koncentracja uwagi to umiejętność skupienia się na wykonywanej czynności bez
rozpraszania się pod wpływem innych bodźców.
Jest ona niezbędna podczas wykonywania różnych świadomych działań i rozwija się w życiu
człowieka stopniowo.
O zaburzeniach uwagi dziecka możemy mówić wówczas, gdy stopień koncentracji jest
nieadekwatny w stosunku do wieku.
Po ukończeniu 5 roku, dziecko powinno posiadać już zdolność podzielności uwagi, tzn.
że jest w stanie wykonywać dwie czynności jednocześnie, np. słuchać rodzica i bawić się.
Powinno również potrafić skupić się na czymś dłużej bez rozpraszania.
W dzisiejszych czasach coraz więcej dzieci ma problem z koncentracją uwagi. Często
spotykamy się z tym, że są nadmiernie pobudzone i mają skłonności do stałego
rozpraszania się na lekcji. Wykonują kilka rzeczy jednocześnie, przy tym nie kończą
rozpoczętych czynności.
Kolejnym objawem jest popełnianie dużej ilości błędów o różnorodnym charakterze np. błędy
ortograficzne, interpunkcyjne, merytoryczne. Dziecko, które ma problem z koncentracją
uwagi bardzo szybko się męczy, narzeka na złe samopoczucie, ból głowy, brak siły.
Następnym objawem jest zapominanie przed chwilą usłyszanego polecenia oraz trudności
w odnalezieniu się w sytuacji zadaniowej.
Koncentrację uwagi, pamięć i wyobraźnię można rozwijać dzięki stosowaniu różnych
ćwiczeń, metod oraz technik zapamiętywania.
Istotne jest jednak przestrzeganie pewnych zasad:
1.Wymagania stawiane dziecku powinny być dla niego możliwe do zrealizowania, zgodne
z  poziomem jego rozwoju psychofizycznego
2.Ćwiczenia koncentracji uwagi powinny towarzyszyć dziecku na co dzień w jego
 naturalnych aktywnościach (w zabawie, czynnościach samoobsługowych, wykonywaniu
obowiązków domowych).
Przykład rodziców będzie je uczył,  jak organizować swoją pracę: warto używać kalendarza,
karteczek samoprzylepnych, spróbować zaplanować z dzieckiem jego zajęcia, np. stworzyć
harmonogram tygodnia, określić czas na naukę, zabawę, obowiązki, czas wolny
3. Podczas codziennych rozmów z dzieckiem niezbędne jest utrzymywanie z nim kontaktu
wzrokowego, uważne słuchanie i autentyczne zainteresowanie jego przeżyciami
– jeśli gubi wątek, jest chaotyczne w swoich wypowiedziach należy delikatnie naprowadzać
je na główny temat, reagować na to, co mówi, aby wiedziało, że rodzic go słucha
 4. Ważne jest podkreślanie staranności i dokładności w działaniu – pokazywanie dziecku, 
że efekt końcowy zależy od szeregu mniejszych czynności, a dokładne wykonanie każdej 
z nich jest niezbędne, aby osiągnąć zamierzony cel.                                                      
Wspólne gotowanie może być dobrym ćwiczeniem – warto zaproponować dziecku
wspólne przygotowanie jego ulubionego dania albo deseru, zadbać o to, by dokładnie

wykonywało kolejne etapy pracy. Radość ze wspólnego posiłku będzie dowodem na to,
że warto być  uważnym i dokładnym w wykonywaniu podejmowanych działań
5. Ukierunkowana aktywność fizyczna, sport jest dobrym sposobem na
rozładowywanie nadmiaru energii, która często towarzyszy dzieciom z trudnościami
w koncentracji uwagi
6. Na zdolność koncentracji uwagi dobry pływ ma słuchanie muzyki – dr Alfred Tomatis
odkrył, że dźwięki o odpowiedniej częstotliwości i wysokości pobudzają korę mózgową
do działania, poprawiają koncentrację i pamięć, wzmagają kreatywność i podnoszą
motywację. Muzyka o odpowiednim natężeniu wprowadza obie półkule mózgowe
w stan  równowagi, co sprzyja przyswajaniu wiedzy – warto słuchać utworów Mozarta lub
chorałów gregoriańskich, ważne by były to utwory instrumentalne
7. Należy zadbać o właściwą organizację miejsca i sposobu pracy dziecka:
 − biurko powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów odwracających uwagę,
na biurku powinny znajdować się tylko te podręczniki, zeszyty i przybory, z których dziecko
aktualnie korzysta  
− podczas pracy w pokoju powinna panować cisza (wyłączony telewizor, sprzęt grający
i elektroniczny), by umożliwić maksymalną koncentrację uwagi dziecka na zadaniach
− dobrym pomysłem jest wprowadzenie stałej pory wykonywania zadań, zaplanowanie
kolejności ich wykonywania, przejrzenie zeszytów, ćwiczeń
− wskazane jest stosowanie regularnych przerw, podczas których dziecko będzie mogło 
odejść od biurka, skorzystać toalety, wykonać kilka ćwiczeń ruchowych
− zmieniać rodzaj aktywności, np. wykonywać zamiennie zadania wymagające większej
ilości czytania, a potem polegające na rysowaniu czy pisaniu
−korzystać z metod polisensorycznych , czyli takich , które angażują wszystkie zmysły
( wzrok, słuch, dotyk, ruch, itd. ) – zapamiętujemy 20 %  z tego , co usłyszeliśmy, 30%  tego,
co zobaczyliśmy, 50% tego, co usłyszeliśmy i zobaczyliśmy, 90%  tego, co sami zrobiliśmy
− systematycznie utrwalać i powtarzać zdobywane wiadomości
− doceniać cząstkowe etapy pracy, chwalić za wytrwałość i włożony wysiłek.

Przykładowe ćwiczenia , gry i zabawy usprawniające koncentrację uwagi i pamięć
1. Rozwiązywanie krzyżówek, rebusów, labiryntów, dyktand graficznych, porównywanie  
ilustracji, łączenie punktów, …
2. Gry typu „ papier – ołówek”, np . statki , kółko i krzyżyk, państwa – miasta.
3. Gry planszowe ( np . warcaby, szachy, Chińczyk ), układanki , puzzle, memory, bierki,
Mozaika, itp.  
4. Zabawa w „ papugę” – dorosły i dziecko powtarzają zdanie, stopniowo je rozbudowując
   – ćwiczenie rozwija koncentrację uwagi i bezpośrednią pamięć słuchową. 

PRZYKŁAD:
rodzic: „Jestem dziewczynką”
dziecko: „Jestem dziewczynką, mam na imię Ala”
rodzic: „Jestem dziewczynką, mam na imię Ala, lubię cukierki czekoladowe ”
dziecko: „Jestem dziewczynką, mam na imię Ala, lubię cukierki czekoladowe z nadzieniem
karmelowym” itd .
Modyfikując to ćwiczenie można powtarzać szeregi cyfr, kolorów, nazwy zwierząt, słów
na o kreśloną literę itp ., a także powtarzać je wspak, rozpoczynając od krótkich szeregów  
złożonych z 2, 3 pozycji
PRZYK ŁAD
rodzic: żółty, niebieski, czerwony
dziecko: czerwony, niebieski, żółty
rodzic: zielony, żółty, pomarańczowy, niebieski
dziecko: niebieski, pomarańczowy, żółty, zielony
5. lampa, nos, podłoga – rodzic mówi podane słowa i wskazuje ręką na lampę, nos, podłogę
    ( dziecko naśladuje), następnie rodzic co innego mówi, co innego pokazuje – zadaniem
    dziecka jest pokazywanie tylko tego, co mówi rodzic.
6. Czytanie i słuchanie opowiadania – rodzic czyta opowiadanie lub bajkę, a zadaniem dziecka
jest reagowanie na wybrane słowo,
np . słowo„ pałac ” – dziecko klaszcze, słowo
    „ rycerz” – dziecko podnosi rękę.
7. Zabawa w „automatycznego pilota ” – dziecko z zawiązanymi oczami musi przejść przez
pokój omijając rozłożone na podłodze przeszkody, kierując się jedynie wskazówkami rodzica
– ćwiczenie kształtuje ponadto orientację w przestrzeni, utrwala schemat własnego  ciała i
znajomość stron prawo – lewo, np .: „zrób 3 kroki w lewo, zatrzymaj się, zrób 1 krok nad
przeszkodą, obróć się w miejscu w prawo… ”.
8. Zapamiętywanie rytmów – dziecko ma za zadanie wysłuchać rytmu zademonstrowanego 
przez rodzica (np. za pomocą cymbałków, bębenka lub klaśnięciami ), a następnie
wystukać go samodzielnie; w wersji dla starszych dzieci przedstawiamy dźwięki, np. za
pomocą   klocków: 1 klaśnięcie – żółty klocek, 1 tupnięcie – 1 czerwony klocek, dziecko
wysłuchuje rytm i przedstawia go za pomocą klocków.
9.Wykreślanie w tekście np . określonych liter, wyrazów o określonej liczbie liter czy 
zawierających daną literę; dla dzieci starszych: wykreślanie wyrazów będących określonymi
częściami mowy, wykreślanie wyrazów z „ż”, „ ch” itp.
10. Drukarka: rodzic „rysuje” na plecach dziecka figury geometryczne, litery, cyfry, a
zadaniem dziecka jest odgadnięcie rysunku, litery lub narysowanie ich na kartce ,

11. Kolorowanie z wykorzystaniem coraz bardziej popularnej techniki zentangle
   (np. „ Zentangle. Sztuka ozdabiania dla dzieci ”, wyd . Wilga) , rysowanie mandali.
12. Wykonywanie działań matematycznych w pamięci, zabawy typu odliczanie od stu wstecz
np. co 6 (100 – 6 = 94, 94 – 6 = . . . itd .).
13. Słuchanie audiobooków lub tekstu czytanego głośno przez rodzica z jednoczesnym 
śledzeniem tekstu, a następnie opowiadanie treści lub układanie planu wydarzeń.
14. Zadanie dla dziecka: leżąc przed snem w łóżku postaraj się dokładnie przypomnieć sobie,
    np. co robiłeś dzisiaj między 15:30 a 16: 00 albo co robiłeś podczas długiej przerwy  w
 szkole lub,  jak był ubrany dziś twój najlepszy kolega.
    Ważne jest, aby praca z dzieckiem miała charakter zabawy, wiele propozycji może być
 realizowanych w trakcie rutynowych czynności, np. wspólnego spaceru , w drodze do lub ze
szkoły, na zakupach….

LITERATURA I POMOCE WSPOMAGAJĄCE KONCENTRACJĘ UWAGI:
1.System Edukacji PUS i Mini – PUS z dostępnymi zeszytami ćwiczeń, np. „ Rusz głową”,
 „ Skoncentruj się”,  www.pus.pl
2. „ Dyktanda graficzne”, Z. Handzel ,
4. „ 100 ćwiczeń poprawiających koncentrację uwagi (opartych na analizatorze wzrokowym)
    oraz wspomagających doskonalenie umiejętności czytania i pisania ”, G. Pawlik,
5 .„ Rusz głową i . .. figurą” , M. Hinz,
6. „Ćwicz swoją koncentrację! Zabawne zadania dla uczniów szkoły podstawowej”, A. Solms
7. Seria „Kapitan Nauka ”, wyd . EDGARD,
8. „Trening koncentracji dla uczniów” , J . Święcicka ,
9. „Koncentracja. Skuteczny trening skupiania uwagi” , A. Forzpańczyk.