Dnia 31 lipca 1944 roku, Komendant Główny Armii Krajowej generał Tadeusz Komorowski  ps. Bór, otrzymał informację, o pojawieniu się radzieckich czołgów w prawobrzeżnej Warszawie. Wydał wówczas rozkaz rozpoczęcia powstania w Warszawie w dniu 1 sierpnia 1944 roku, o godzinie 17.00 ( godzina ,,W”). Bezpośrednim dowódcą powstania mianowano pułkownika Antoniego Chruściela ps. Monter.  Powstanie Warszawskie miało na celu wyzwolenie stolicy Polski spod niemieckiej okupacji przed wkroczeniem Armii Czerwonej. Okupantów zdziwiła liczba powstańców i ich determinacja. Mimo, że w Warszawie znajdowało się  kilkanaście tysięcy niemieckich żołnierzy, przez  pierwsze dni inicjatywa należała do Polaków. Oddziały Armii Krajowej oraz walczące z okupantem jednostki innych organizacji konspiracyjnych opanowały znaczną część warszawy. Niemcy utrzymali jednak  silnie ufortyfikowane punkty oporu, koszary, mosty i lotniska. Warszawiacy entuzjastycznie powitali powstanie – wywieszono flagi, budowano barykady, do oddziałów masowo zgłaszali się ochotnicy. Po raz pierwszy od początku wojny  w Warszawie działały legalnie polskie instytucje. Zaczęto wydawać gazety, organizowano pokazy powstańczej kroniki filmowej i spektakle teatralne. Powstańcza radiostacja nadawała swój program aż do dnia kapitulacji. Powstanie Warszawskie upadło 3 października 1944 roku, po 63 dniach walki. Po kapitulacji Warszawa została doszczętnie zniszczona przez Niemców.