Czy rozmawiać z dziećmi o wojnie? Jeśli tak, to w jaki sposób?
Próbujmy chronić najmłodszych.
Pamiętajmy, że nie wszystkie treści są dla nich odpowiednie.
Kłamać? Oczywiście, że nie!
Dzieci widzą i słyszą więcej, niż nam się wydaje. Rozmawiają między sobą.
Kłamiąc lub unikając rozmowy, przestajemy być w ich oczach wiarygodni i godni zaufania
(a ich lęki mogą się zwiększać, bo komu mogą wierzyć?).
Najważniejsze, by dostosować ilość informacji i język przekazu do wieku dziecka.
Korygujmy zasłyszane przez dzieci komunikaty. Bądźmy przygotowani na pytania.
Starajmy się rozumieć i nazywać emocje, które mamy wszyscy.
Postarajmy skoncentrować się na faktach.
Myślę, że przekierowanie uwagi na wsparcie najmłodszych (i nie tylko) może często stać się pomocne dla nas, dorosłych.
Bo może jednak nie jesteśmy tak bezsilni?
Może każdy z nas może zrobić coś dobrego, na miarę swoich możliwości.
Zachęcam do zapoznania się ze szczegółowym artykułem: KLIK
oraz, w razie potrzeby, do korzystania z pomocy specjalistów w naszej szkole.
ZT