„Musi być do wyboru,
Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.
To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.
Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare,
Czarne, wesołe, bez powodu pełne łez
Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie.
Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno.
Naiwna, ale najlepiej doradzi.
Słaba, ale udźwignie.
Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.
Czyta Jaspersa i pisma kobiece…”

Na lekcji języka polskiego klasa 7a poznała utwór Wisławy Szymborskiej „Portret kobiecy”. Podmiot liryczny opisuje pełną sprzeczności kobietę. Musi ona zawsze dostosowywać się do sytuacji i oczekiwań społeczeństwa. Zmienia się, by nadążyć za parciem, jakie jest na nią nakładane przez ludzi. Ukazuje różne oblicza swojej osobowości, w zależności od danej sytuacji. Potrafi się dostosować do każdych okoliczności.

Uczniowie interpretowali wiersz „wyposażeni” w kolorowe gazety, tekst utworu i biały brystol. Praca tą metodą to świetny sposób na rozwijanie kreatywności uczniów. Tworzenie plakatów dało dużo okazji do przeżycia radości i satysfakcji z własnych dokonań. Pozwoliło wzmocnić wiarę we własne możliwości, będąc jednocześnie doskonałą zabawą.

E.D.