Motyw miłości w literaturze wydaje się niewyczerpany. Na myśl przychodzą losy m.in. Winicjusza i Ligii z powieści historycznej Henryka Sienkiewicza czy Marcina Borowicza i Anny Stogowskiej z „Syzyfowych prac” Stefana Żeromskiego. Z okazji zbliżającego się dnia zakochanych, ale także ze względu na to, że klasa 7a właśnie omawiają lekturę „Zemstę”, wybrani uczniowie przygotowali scenę siódmą z aktu II. Jest to fragment podczas, którego  Papkin wyznaje uczucia swej wybrance. W geście powitania składa przed nią głęboki ukłon i deklaruje jej swoje uczucia. Używa przy tym górnolotnego języka, ale tak zawiłego, że trudno go zrozumieć. Na szczęście Klara, znając naturę Papkina, nie daje się omotać i nie wierzy jego słowom. Po zaprezentowaniu tej sceny uczniowie pracowali z kartami pracy, w której zastanawiali się nad tym, czy bohaterowie mówią, to co myślą? Uczniowie  starali się napisać monolog, który  pozwali czytelnikowi pogłębić wiedzę o bohaterze, zbliżyć się do niego, poczuć go, a także dowiedzieć się kiedy zachowuje się wbrew swoim przekonaniom, czy myśli jedno, a robi wprost przeciwnego (a przecież codzienność pełna jest takich sytuacji). I dowiedzieć się nie tylko co myśli, ale też jak i kiedy, a to mówi o nim równie wiele.

E.D.